timbre

sustantivo comúnverbo

Descomposición silábica

timbre

del latín tympanum (tambor) ver tympan que da una forma timbne «timbre» luego (1170) tinbre «tambor en uso en la Edad Media», (1374) «campana inmóvil golpeada por un martillo», (1858) «cúpula de metal que golpeada por un pequeño martillo o vibrador, juega el papel de timbre.»

Definiciones

archéologie
héraldique

Plural

timbres

Traducciones

  • alemánalemán:Klang
  • inglésinglés:postage stamp
  • chinochino:邮票
  • coreanocoreano:우표
  • danésdanés:frimærke
  • españolespañol:sello
  • finlandésfinlandés:merkki
  • griegogriego:γραμματόσημο
  • italianoitaliano:bollo
  • japonésjaponés:切手
  • holandésholandés:zegel
  • polacopolaco:znaczek
  • portuguésportugués:selo
  • rusoruso:марка
  • suecosueco:frimärke
  • turcoturco:posta pulu
  • ucranianoucraniano:марка

Ver también

timbré (adj.) timbre (v.) détimbrer (v.) timbrer (v.) timbreur (sc.) timbrage (sc.) timbres (v.)