oranger
substantivo comumverbo
Decomposição silábica
orangerde orange avec le suffixe -er. (1388) orengier.
Definição
Conjugação
→ Conjugação de "oranger"Anagramas
rognerarongera
Ver também
orange (sc.) orange (adj.) orangé (v.) orangeant (v.) orangeons (v.) orangent (v.) orangeais (v.) orangeait (v.) orangions (v.) orangiez (v.) orangeaient (v.) orangeai (v.) orangeas (v.) orangea (v.) orangeâmes (v.) orangeâtes (v.) orangèrent (v.) orangerai (v.) orangeras (v.) orangera (v.)