oranger
sustantivo comúnverbo
Descomposición silábica
orangerde naranja con el sufijo -er. (1388) orengier.
Definición
Conjugación
→ Conjugación de "oranger"Anagramas
rognerarongera
Ver también
orange (sc.) orange (adj.) orangé (v.) orangeant (v.) orangeons (v.) orangent (v.) orangeais (v.) orangeait (v.) orangions (v.) orangiez (v.) orangeaient (v.) orangeai (v.) orangeas (v.) orangea (v.) orangeâmes (v.) orangeâtes (v.) orangèrent (v.) orangerai (v.) orangeras (v.) orangera (v.)