manger

Silbentrennung

manger

vom altfranzösischen mangier, abgeleitet vom lateinischen manducare (kauen und essen im Vulgärlatein), das wiederum von mandere (essen) abstammt. Das italienische mangiare ist zweifellos galloromanischen Ursprungs. Eine Entwicklung von manducare gemäß den Gesetzen der phonetischen Entwicklung des Italienischen hätte mandocare ergeben. Ebenso ist das okzitanische manjar auf die Sprache d'oïl zurückzuführen.

Definitionen

Konjugation

→ Konjugation von "manger"

Synonyme

boufferbecqueterbouffergraillermiamerdamers'alimenterse nourrirse réfecterse restaurerse sustenter

Antonyme

jeûnerse serrer la ceinture

Hyponyme

avalermâchermastiquer

Übersetzungen

  • deutschdeutsch:fressen
  • englischenglisch:eat
  • arabischarabisch:أكل
  • chinesischchinesisch:吃饭
  • koreanischkoreanisch:먹다
  • dänischdänisch:æde
  • spanischspanisch:comer
  • finnischfinnisch:aterioida
  • hebräischhebräisch:אוכל
  • italienischitalienisch:mangiare
  • japanischjapanisch:食事する
  • russischrussisch:съесть
  • schwedischschwedisch:äta
  • türkischtürkisch:yemek

Siehe auch

mangeâtes (v.) mangeasses (v.) mangeassions (v.) mangeassiez (v.) mangeassent (v.) remanger (v.) manger (gn.) mangeuse (gn.) comestibilité (gn.) mangé (v.) mangerie (gn.) comestible (adj.) géophagisme (gn.) immangeable (adj.) mangeur (gn.) mangeable (adj.) manducation (gn.) mangea (v.) mangeai (v.) mangeaient (v.)