coucher
verbosustantivo común
Descomposición silábica
coucherdel antiguo francés couchier, colchier, derivado del latín collocare (colocar en), con el prefijo con-, de locare («colocar»), derivado de locus («lugar»).
Definiciones
- militaire
- cuisine
- industrie
- cartes
Conjugación
→ Conjugación de "coucher"Sinónimo
donner la botte aux puces
Anagrama
crochue
Traducciones
alemán:untergehen
inglés:sleep
danés:lægge
español:acostarse
griego:συνουσιάζομαι
italiano:sdraiare
japonés:寝る
holandés:ondergaan
portugués:pôr-se
ruso:спать
sueco:lägga
turco:yatmak
Ver también
couchas (v.) couchâtes (v.) couchasse (v.) couchasses (v.) couchassions (v.) couchassiez (v.) couchassent (v.) coucherie (sc.) découchage (sc.) couché (adj.) couché (int.) coucher (sc.) coucheuse (sc.) couche (sc.) couchage (sc.) couchant (adj.) couchée (v.) couchette (sc.) coucheur (sc.) découcher (v.)