chêne

substantivo comum

Decomposição silábica

chêne

chesne, altération, d'après fresne, frêne, de l'ancien français chasne (1160), chaisne (1177-88), du latin populaire casnus (508), emprunté au gaulois cassanos (d'où l'occitan cassanh, le franco-provençal tsâno, l'occitan casse. formation avec suffixe différent en aragonais avec caixico, caixigo, en espagnol avec quejigo (« chêne faginé »).

Definições

botanique

Plural

chênes

Hiperônimos

Traduções

  • alemãoalemão:Eichenholz
  • inglêsinglês:oak
  • árabeárabe:بلوط
  • dinamarquêsdinamarquês:eg
  • espanholespanhol:roble
  • finlandêsfinlandês:tammi
  • gregogrego:βελανιδιά
  • hebraicohebraico:אלון
  • italianoitaliano:legno di quercia
  • japonêsjaponês:オーク材
  • holandêsholandês:eikenhout
  • polonêspolonês:dąb
  • portuguêsportuguês:carvalho
  • russorusso:дуб
  • suecosueco:ekvirke
  • turcoturco:meşe

Ver também

chênier (sc.) quercite (sc.) chênaie (sc.) chênière (sc.)