charger

дієслово

Складове розкладання

charger

en ancien français carger, chargier, du bas latin carricare (mettre dans un chariot) (attesté au vie siècle, dans la loi salique sous la forme carcare), dérivé de carrus (« char, chariot »).

Визначення

architecture
peinture
militaire

Кон'югація

→ Кон'югація "charger"

Переклади

  • німецьканімецька:betrauen
  • англійськаанглійська:take charge
  • іспанськаіспанська:comisionar
  • фінськафінська:antaa tehtäväksi
  • італійськаіталійська:caricare
  • голландськаголландська:opdragen
  • португальськапортугальська:incumbir

Див. також

chargeas (дієсл.) chargeâmes (дієсл.) chargeâtes (дієсл.) chargeasse (дієсл.) chargeasses (дієсл.) chargeassions (дієсл.) chargeassiez (дієсл.) chargeassent (дієсл.) chargerions (дієсл.) chargeriez (дієсл.) chargette (ім.) charge (ім.) chargé (дієсл.) chargement (ім.) chargeuse (ім.) recharge (ім.) Chargé (ім.) chargé (прикм.) chargeur (ім.) décharge (ім.)