carotte

sustantivo comúnadjetivoverbo

Descomposición silábica

carotte

del latín carota, del griego antiguo καρῶτον karôton.

Definiciones

botaniqueagriculture
cuisine
musique

Plural

carottes

Hiperónimo

Apiacées

Traducciones

  • alemánalemán:Möhre
  • inglésinglés:carrot
  • árabeárabe:جزر
  • chinochino:胡萝卜
  • coreanocoreano:당근
  • danésdanés:gulerod
  • españolespañol:zanahoria
  • finlandésfinlandés:porkkana
  • griegogriego:καρότο
  • hebreohebreo:גזר
  • hindihindi:गाजर
  • italianoitaliano:carota
  • japonésjaponés:人参
  • holandésholandés:peen
  • polacopolaco:marchewka
  • portuguésportugués:cenoura
  • rusoruso:морковь
  • suecosueco:morot
  • turcoturco:havuç
  • ucranianoucraniano:морква

Ver también

carotte (v.) carotène (sc.) carottier (sc.) carotte (adj.) carotter (v.) carotteur (sc.) carottage (sc.) carottes (v.)