vérité
sustantivo común
Descomposición silábica
véritéveritet, del latín vēritatem, acusativo de vērĭtas, derivado de verus («verdadero»). En francés antiguo, un doblete popular verté está atestiguado hasta el siglo XIV.
Definiciones
- religion
- religionphilosophie
Antónimos
faussetémensonge
Plural
vérités
Traducciones
alemán:Wahrheit
inglés:truth
chino:真理
español:verdad
finlandés:totuus
griego:αλήθεια
hebreo:אמת
italiano:verità
japonés:本当
holandés:waarheid
polaco:prawda
portugués:verdade
ruso:правда
sueco:axiom
turco:hakikat
Ver también
vérificatif (adj.) vérifié (adj.) vérisme (sc.) vrai (adj.) revérifier (v.) vériste (adj.) vériste (sc.) vérifiabilité (sc.) invérifiable (adj.) truisme (sc.) vérifiable (adj.) vérificateur (sc.) vérification (sc.) vérifier (v.) véritable (adj.) vérifieur (sc.) vérificatrice (sc.)