vanter

Verb

Silbentrennung

vanter

du latin vanitare , déverbal de vanitas (« vanité »). la forme transitive n'apparaît qu'en 1580.

Definitionen

Konjugation

→ Konjugation von "vanter"

Synonym

Übersetzungen

  • deutschdeutsch:prahlen
  • englischenglisch:boast
  • spanischspanisch:alardear
  • griechischgriechisch:επαινώ
  • italienischitalienisch:ventarsi
  • portugiesischportugiesisch:vangloriar

Siehe auch

vantas (v.) vantâmes (v.) vantâtes (v.) vantèrent (v.) vanterons (v.) vanterez (v.) vantasse (v.) vantasses (v.) vantassions (v.) vantassiez (v.) vantassent (v.) vanterions (v.) vanteriez (v.) vanteraient (v.) vantard (adj.) vantard (gn.) vantardise (gn.) vanterie (gn.) vanteur (gn.) vantons (v.)