tronquer

verbe

Décomposition syllabique

tronquer

du latin trunco dif=truncare (dif=truncare), en ancien français tronchier , de truncus (« tronc »).

Définitions

Conjugaison

→ Conjugaison de « tronquer »

Traductions

  • allemandallemand:verstümmeln
  • anglaisanglais:truncate
  • espagnolespagnol:truncar
  • italienitalien:cioncare

Voir aussi

tronquant (v.) tronqué (v.) tronqués (v.) tronquons (v.) tronquez (v.) tronquent (v.) tronquais (v.) tronquait (v.) tronquions (v.) tronquiez (v.) tronquaient (v.) tronquai (v.) tronquas (v.) tronqua (v.) tronquâmes (v.) tronquâtes (v.) tronquèrent (v.) tronquerai (v.) tronqueras (v.) tronquera (v.)