titane

sustantivo común

Descomposición silábica

titane

del alemán titan, descubierto por Martin Heinrich Klaproth en 1791 y nombrado a partir de titán, a su vez derivado del griego antiguo τιτάν tītān (tītān).

Definiciones

chimie
chimiephysique

Sinónimo

titanium

Traducciones

  • alemánalemán:Titan
  • inglésinglés:panchromium
  • árabeárabe:التيتانيوم
  • chinochino:
  • coreanocoreano:티탄
  • danésdanés:titan
  • españolespañol:titanio
  • finlandésfinlandés:titaani
  • griegogriego:τιτάνιο
  • italianoitaliano:titanio
  • japonésjaponés:チタン
  • holandésholandés:titaan
  • polacopolaco:tytan
  • portuguésportugués:titânio
  • suecosueco:titan

Ver también

titaniser (v.) titaner (v.) titanant (v.) titanons (v.) titanez (v.) titanent (v.) titanais (v.) titanait (v.) titanions (v.) titaniez (v.) titanaient (v.) titanai (v.) titana (v.) titanâmes (v.) titanâtes (v.) titanèrent (v.) titanerai (v.) titaneras (v.) titanera (v.) titanerons (v.)