tenue
sustantivo comúnverbo
Descomposición silábica
tenueparticipio pasado femenino sustantivado de tener.
Definición
Ver también
tenir (v.) tenu (v.) tienne (adj.) tienne (sc.) tienne (v.) tins (sc.) tins (v.) tînt (v.) tiens (adj.) tiens (v.) tiennent (v.) tient (v.) tiennes (adj.) tiennes (sc.) tiennes (v.) tenons (sc.) tenons (v.) tenez (v.) tenais (v.) tenaient (v.)