orgueil

sustantivo propiosustantivo común

Descomposición silábica

orgueil

orgolz, luego (1080, canción de roland) orgoill y (1130, eneas) orgueil. Del franco urgôli «orgullo» (cf. antiguo alto alemán urguol «notable, excelente»), romanizado en urgolius, que reemplazó al latín clásico superbia «orgullo, altivez» (es orgullo, italiano orgoglio, portugués orgulho, occitano orguèlh).

Definiciones

Plural

orgueils

Hiperónimos

péché capitalvanité

Traducciones

  • inglésinglés:vainglory
  • españolespañol:orgullo
  • griegogriego:αλαζονεία
  • italianoitaliano:orgoglio
  • holandésholandés:trots
  • polacopolaco:pycha
  • portuguésportugués:orgulho
  • rusoruso:гордыня
  • suecosueco:stolthet
  • alemánalemán:Hochmut

Ver también

désenorgueillir (v.) Orgueil (sp.) orgueilleux (adj.)