ordonner
дієслово
Складове розкладання
ordonnerdu latin ordinare (mettre en ordre, arranger, disposer en ordre) qui donne, en ancien français les formes ordiner et ordener devenues très tôt (vers 1200) ordonner sans doute sous l'influence de donner (voir « donner des ordres »).
Визначення
- religion
Кон'югація
→ Кон'югація "ordonner"Переклади
німецька:anordnen
англійська:tidy
іспанська:mandar
грецька:τακτοποιώ
португальська:ordenar
шведська:bestämma
фінська:määrätä
Див. також
coordonné (прикм.) coordonnateur (прикм.) ordonnions (дієсл.) ordonnas (дієсл.) ordonnâmes (дієсл.) ordonnâtes (дієсл.) ordonneras (дієсл.) ordonnerons (дієсл.) ordonnerez (дієсл.) ordonnasse (дієсл.) ordonnasses (дієсл.) ordonnât (дієсл.) ordonnassions (дієсл.) ordonnassiez (дієсл.) ordonnassent (дієсл.) ordonnerions (дієсл.) ordonneriez (дієсл.) ordonneraient (дієсл.) désordonner (дієсл.) ordinateur (ім.)