ordonner

дієслово

Складове розкладання

ordonner

du latin ordinare (mettre en ordre, arranger, disposer en ordre) qui donne, en ancien français les formes ordiner et ordener devenues très tôt (vers 1200) ordonner sans doute sous l'influence de donner (voir « donner des ordres »).

Визначення

religion

Кон'югація

→ Кон'югація "ordonner"

Переклади

  • німецьканімецька:anordnen
  • англійськаанглійська:tidy
  • іспанськаіспанська:mandar
  • грецькагрецька:τακτοποιώ
  • португальськапортугальська:ordenar
  • шведськашведська:bestämma
  • фінськафінська:määrätä

Див. також

coordonné (прикм.) coordonnateur (прикм.) ordonnions (дієсл.) ordonnas (дієсл.) ordonnâmes (дієсл.) ordonnâtes (дієсл.) ordonneras (дієсл.) ordonnerons (дієсл.) ordonnerez (дієсл.) ordonnasse (дієсл.) ordonnasses (дієсл.) ordonnât (дієсл.) ordonnassions (дієсл.) ordonnassiez (дієсл.) ordonnassent (дієсл.) ordonnerions (дієсл.) ordonneriez (дієсл.) ordonneraient (дієсл.) désordonner (дієсл.) ordinateur (ім.)