oranger

Décomposition syllabique

oranger

de orange avec le suffixe -er. (1388) orengier.

Définition

Conjugaison

→ Conjugaison de « oranger »

Anagrammes

rognerarongera

Voir aussi

orange (nc.) orange (adj.) orangé (v.) orangeant (v.) orangeons (v.) orangent (v.) orangeais (v.) orangeait (v.) orangions (v.) orangiez (v.) orangeaient (v.) orangeai (v.) orangeas (v.) orangea (v.) orangeâmes (v.) orangeâtes (v.) orangèrent (v.) orangerai (v.) orangeras (v.) orangera (v.)