nom
sustantivo común
Descomposición silábica
nomdel latín nomen (nombre). Se encuentra una raíz idéntica en el griego antiguo ὄνομα, ónoma («nombre»).
Definiciones
- linguistique
- grammaire
- grammaire
Sinónimo
Plural
noms
Hiperónimos
Hipónimo
-onyme
Traducciones
alemán:Substantiv
inglés:substantive
árabe:اسم
chino:名词
coreano:명사
danés:substantiv
español:sustantivo
finlandés:substantiivi
griego:ουσιαστικό
hebreo:שם עצם
hindi:संज्ञा
italiano:nome
japonés:名詞
holandés:substantief
polaco:rzeczownik
portugués:substantivo
ruso:имя существительное
sueco:nomen
tailandés:นาม
turco:ad
ucraniano:іменник
Ver también
innommé (adj.) nommer (v.) nominal (adj.) nommage (sc.) nomination (sc.) dénominateur (sc.) dénominatif (adj.) dénomination (sc.) dénommer (v.) innomé (adj.) innommable (adj.) nominalisme (sc.) nominaliste (adj.) nominaliste (sc.) nominatif (adj.) uninominal (adj.) dénominer (v.) nominateur (sc.) nominer (v.) nominaliser (v.)