nom

sustantivo común

Descomposición silábica

nom

del latín nomen (nombre). Se encuentra una raíz idéntica en el griego antiguo ὄνομα, ónoma («nombre»).

Definiciones

linguistique
grammaire
grammaire

Sinónimo

Plural

noms

Hiperónimos

Hipónimo

-onyme

Traducciones

  • alemánalemán:Substantiv
  • inglésinglés:substantive
  • árabeárabe:اسم
  • chinochino:名词
  • coreanocoreano:명사
  • danésdanés:substantiv
  • españolespañol:sustantivo
  • finlandésfinlandés:substantiivi
  • griegogriego:ουσιαστικό
  • hebreohebreo:שם עצם
  • hindihindi:संज्ञा
  • italianoitaliano:nome
  • japonésjaponés:名詞
  • holandésholandés:substantief
  • polacopolaco:rzeczownik
  • portuguésportugués:substantivo
  • rusoruso:имя существительное
  • suecosueco:nomen
  • tailandéstailandés:นาม
  • turcoturco:ad
  • ucranianoucraniano:іменник

Ver también

innommé (adj.) nommer (v.) nominal (adj.) nommage (sc.) nomination (sc.) dénominateur (sc.) dénominatif (adj.) dénomination (sc.) dénommer (v.) innomé (adj.) innommable (adj.) nominalisme (sc.) nominaliste (adj.) nominaliste (sc.) nominatif (adj.) uninominal (adj.) dénominer (v.) nominateur (sc.) nominer (v.) nominaliser (v.)