mâtiner

verb

Syllable Decomposition

tiner

de mâtin, « chien », du latin populaire masetinus, lui-même du latin classique mansuetus, « apprivoisé ».

Definitions

Conjugation

→ Conjugation of "mâtiner"

Translations

  • dutchdutch:mengen

See also

mâtinées (v.) mâtiné (v.) mâtinons (v.) mâtinez (v.) mâtinent (v.) mâtinais (v.) mâtinait (v.) mâtinions (v.) mâtiniez (v.) mâtinaient (v.) mâtinai (v.) mâtinas (v.) mâtina (v.) mâtinâmes (v.) mâtinâtes (v.) mâtinèrent (v.) mâtinerai (v.) mâtineras (v.) mâtinera (v.) mâtinerons (v.)