monder
Konjugation des Verbs "monder"
Indikativ
Präsens
jemonde
tumondes
il·elle·onmonde
nousmondons
vousmondez
ils·ellesmondent
Perfekt
j'aimondé
tu asmondé
il·elle·on amondé
nous avonsmondé
vous avezmondé
ils·elles ontmondé
Imperfekt
jemondais
tumondais
il·elle·onmondait
nousmondions
vousmondiez
ils·ellesmondaient
Plusquamperfekt
j'avaismondé
tu avaismondé
il·elle·on avaitmondé
nous avionsmondé
vous aviezmondé
ils·elles avaientmondé
Präteritum
jemondai
tumondas
il·elle·onmonda
nousmondâmes
vousmondâtes
ils·ellesmondèrent
Plusquamperfekt
j'eusmondé
tu eusmondé
il·elle·on eutmondé
nous eûmesmondé
vous eûtesmondé
ils·elles eurentmondé
Futur I
jemonderai
tumonderas
il·elle·onmondera
nousmonderons
vousmonderez
ils·ellesmonderont
Futur II
j'auraimondé
tu aurasmondé
il·elle·on auramondé
nous auronsmondé
vous aurezmondé
ils·elles aurontmondé
Konjunktiv
Präsens
jemonde
tumondes
il·elle·onmonde
nousmondions
vousmondiez
ils·ellesmondent
Präteritum
que j'aiemondé
que tu aiesmondé
qu'il·elle·on aitmondé
que nous ayonsmondé
que vous ayezmondé
qu'ils·elles aientmondé
Imperfekt
jemondasse
tumondasses
il·elle·onmondât
nousmondassions
vousmondassiez
ils·ellesmondassent
Plusquamperfekt
que j'eussemondé
que tu eussesmondé
qu'il·elle·on eûtmondé
que nous eussionsmondé
que vous eussiezmondé
qu'ils·elles eussentmondé
Konditional
Präsens
jemonderais
tumonderais
il·elle·onmonderait
nousmonderions
vousmonderiez
ils·ellesmonderaient
Präteritum 1. Form
j'auraismondé
tu auraismondé
il·elle·on auraitmondé
nous aurionsmondé
vous auriezmondé
ils·elles auraientmondé
Präteritum 2. Form
j'eussemondé
tu eussesmondé
il·elle·on eûtmondé
nous eussionsmondé
vous eussiezmondé
ils·elles eussentmondé
Imperativ
Präsens
tumonde
nousmondons
vousmondez
Präteritum
aiemondé
ayonsmondé
ayezmondé
Partizip
Präsens
présentmondant
Präteritum
présentmondée
passémondé