mandarin
Загальний іменникприкметник
Складове розкладання
mandarindu portugais mandarim , dérivé - après altération suivant mandar (« mander, ordonner ») du latin mandare - du malais mantarî lui-même originaire du sanscrit मन्त्रिन्, mantrin (« ministre, conseiller »), de मन्त्र mantra (« conseil », « maxime », « mantra »).
Визначення
- linguistique
Переклади
англійська:Mandarin
польська:mandaryński
Див. також
mandarine (прикм.) mandarins (ім.) mandarines (ім.)