luire

verbo

Decomposição silábica

luire

du latin lucere (luire, briller). l'ancien français luisir est le résultat normal de lūcēre, il a été remplacé par luire sous l'influence des formes du futur voir nuire, plaire et taire.

Definições

Conjugação

→ Conjugação de "luire"

Traduções

  • alemãoalemão:leuchten
  • inglêsinglês:glisten
  • dinamarquêsdinamarquês:skinne
  • espanholespanhol:lucir
  • finlandêsfinlandês:valaista
  • holandêsholandês:schijnen
  • polonêspolonês:świecić
  • portuguêsportuguês:luzir
  • suecosueco:glänsa

Ver também

luites (sc.) Luisant (sp.) luisons (v.) luisez (v.) luisais (v.) luisions (v.) luisiez (v.) luisis (v.) luisît (v.) luîmes (v.) luisîmes (v.) luîtes (v.) luisîtes (v.) luisirent (v.) luirai (v.) luiras (v.) luirons (v.) luirez (v.) luiront (v.) luisisse (v.)