incomber
Konjugation des Verbs "incomber"
Indikativ
Präsens
jeincombe
tuincombes
il·elle·onincombe
nousincombons
vousincombez
ils·ellesincombent
Perfekt
j'aiincombé
tu asincombé
il·elle·on aincombé
nous avonsincombé
vous avezincombé
ils·elles ontincombé
Imperfekt
jeincombais
tuincombais
il·elle·onincombait
nousincombions
vousincombiez
ils·ellesincombaient
Plusquamperfekt
j'avaisincombé
tu avaisincombé
il·elle·on avaitincombé
nous avionsincombé
vous aviezincombé
ils·elles avaientincombé
Präteritum
jeincombai
tuincombas
il·elle·onincomba
nousincombâmes
vousincombâtes
ils·ellesincombèrent
Plusquamperfekt
j'eusincombé
tu eusincombé
il·elle·on eutincombé
nous eûmesincombé
vous eûtesincombé
ils·elles eurentincombé
Futur I
jeincomberai
tuincomberas
il·elle·onincombera
nousincomberons
vousincomberez
ils·ellesincomberont
Futur II
j'auraiincombé
tu aurasincombé
il·elle·on auraincombé
nous auronsincombé
vous aurezincombé
ils·elles aurontincombé
Konjunktiv
Präsens
jeincombe
tuincombes
il·elle·onincombe
nousincombions
vousincombiez
ils·ellesincombent
Präteritum
que j'aieincombé
que tu aiesincombé
qu'il·elle·on aitincombé
que nous ayonsincombé
que vous ayezincombé
qu'ils·elles aientincombé
Imperfekt
jeincombasse
tuincombasses
il·elle·onincombât
nousincombassions
vousincombassiez
ils·ellesincombassent
Plusquamperfekt
que j'eusseincombé
que tu eussesincombé
qu'il·elle·on eûtincombé
que nous eussionsincombé
que vous eussiezincombé
qu'ils·elles eussentincombé
Konditional
Präsens
jeincomberais
tuincomberais
il·elle·onincomberait
nousincomberions
vousincomberiez
ils·ellesincomberaient
Präteritum 1. Form
j'auraisincombé
tu auraisincombé
il·elle·on auraitincombé
nous aurionsincombé
vous auriezincombé
ils·elles auraientincombé
Präteritum 2. Form
j'eusseincombé
tu eussesincombé
il·elle·on eûtincombé
nous eussionsincombé
vous eussiezincombé
ils·elles eussentincombé
Imperativ
Präsens
tuincombe
nousincombons
vousincombez
Präteritum
aieincombé
ayonsincombé
ayezincombé
Partizip
Präsens
présentincombant
Präteritum
présentincombé
passéincombé