incomber
Conjugaison du verbe « incomber »
Indicatif
Présent
jeincombe
tuincombes
il·elle·onincombe
nousincombons
vousincombez
ils·ellesincombent
Passé composé
j'aiincombé
tu asincombé
il·elle·on aincombé
nous avonsincombé
vous avezincombé
ils·elles ontincombé
Imparfait
jeincombais
tuincombais
il·elle·onincombait
nousincombions
vousincombiez
ils·ellesincombaient
Plus-que-parfait
j'avaisincombé
tu avaisincombé
il·elle·on avaitincombé
nous avionsincombé
vous aviezincombé
ils·elles avaientincombé
Passé simple
jeincombai
tuincombas
il·elle·onincomba
nousincombâmes
vousincombâtes
ils·ellesincombèrent
Passé antérieur
j'eusincombé
tu eusincombé
il·elle·on eutincombé
nous eûmesincombé
vous eûtesincombé
ils·elles eurentincombé
Futur
jeincomberai
tuincomberas
il·elle·onincombera
nousincomberons
vousincomberez
ils·ellesincomberont
Futur antérieur
j'auraiincombé
tu aurasincombé
il·elle·on auraincombé
nous auronsincombé
vous aurezincombé
ils·elles aurontincombé
Subjonctif
Présent
jeincombe
tuincombes
il·elle·onincombe
nousincombions
vousincombiez
ils·ellesincombent
Passé
que j'aieincombé
que tu aiesincombé
qu'il·elle·on aitincombé
que nous ayonsincombé
que vous ayezincombé
qu'ils·elles aientincombé
Imparfait
jeincombasse
tuincombasses
il·elle·onincombât
nousincombassions
vousincombassiez
ils·ellesincombassent
Plus-que-parfait
que j'eusseincombé
que tu eussesincombé
qu'il·elle·on eûtincombé
que nous eussionsincombé
que vous eussiezincombé
qu'ils·elles eussentincombé
Conditionnel
Présent
jeincomberais
tuincomberais
il·elle·onincomberait
nousincomberions
vousincomberiez
ils·ellesincomberaient
Passé 1ère forme
j'auraisincombé
tu auraisincombé
il·elle·on auraitincombé
nous aurionsincombé
vous auriezincombé
ils·elles auraientincombé
Passé 2ème forme
j'eusseincombé
tu eussesincombé
il·elle·on eûtincombé
nous eussionsincombé
vous eussiezincombé
ils·elles eussentincombé
Impératif
Présent
tuincombe
nousincombons
vousincombez
Passé
aieincombé
ayonsincombé
ayezincombé
Participe
Présent
présentincombant
Passé
présentincombé
passéincombé