fixer

дієсловоЗагальний іменник

Складове розкладання

fixer

du latin figere (« ficher en terre », « planter ») via son participe fixus (« fiché », « enfoncé » d'où « fixé », « fixe »).

Визначення

Кон'югація

→ Кон'югація "fixer"

Див. також

fixes (ім.) fixés (дієсл.) fixas (дієсл.) fixâtes (дієсл.) fixasse (дієсл.) fixasses (дієсл.) fixassions (дієсл.) fixassiez (дієсл.) fixassent (дієсл.) fixerions (дієсл.) fixé (дієсл.) fixa (дієсл.) fixer (дієсл.) fixai (дієсл.) fixaient (дієсл.) fixais (дієсл.) fixait (дієсл.) fixâmes (дієсл.) fixât (дієсл.) fixée (прикм.)