fixer

verbosustantivo común

Descomposición silábica

fixer

du latin figere (« ficher en terre », « planter ») via son participe fixus (« fiché », « enfoncé » d'où « fixé », « fixe »).

Definiciones

Conjugación

→ Conjugación de "fixer"

Ver también

fixes (sc.) fixés (v.) fixas (v.) fixâtes (v.) fixasse (v.) fixasses (v.) fixassions (v.) fixassiez (v.) fixassent (v.) fixerions (v.) fixé (v.) fixa (v.) fixer (v.) fixai (v.) fixaient (v.) fixais (v.) fixait (v.) fixâmes (v.) fixât (v.) fixée (adj.)