durcir
verbo
Descomposición silábica
durcirdel latín duresco, de durus («duro»).
Definiciones
Conjugación
→ Conjugación de "durcir"Antónimo
Traducciones
alemán:stählen
inglés:toughen
danés:gøre hård
español:endurecer
griego:σκληραίνω
italiano:indurirsi
holandés:temperen
portugués:temperar
Ver también
durcissons (v.) durcissions (v.) durcissiez (v.) durcîmes (v.) durcîtes (v.) durcirai (v.) durciras (v.) durcira (v.) durcirons (v.) durcirez (v.) durciront (v.) durcisses (v.) durcit (v.) durcirais (v.) durcirait (v.) durcirions (v.) durciriez (v.) dur (adj.) dureté (sc.) endurci (adj.)