décapiter

verbo

Descomposición silábica

capiter

del latín decapitare, de caput, «cabeza».

Definiciones

Conjugación

→ Conjugación de "décapiter"

Sinónimo

étêter

Antónimo

recapiter

Traducciones

  • alemánalemán:köpfen
  • inglésinglés:decapitate
  • árabeárabe:ضَرَبَ عُنُقَهُ
  • coreanocoreano:목을 베다
  • danésdanés:halshugge
  • españolespañol:decapitar
  • griegogriego:αποκεφαλίζω
  • italianoitaliano:decapitare
  • japonésjaponés:打ち首にする
  • holandésholandés:onthoofden
  • portuguésportugués:degolar
  • rusoruso:обезглавливать
  • tailandéstailandés:ตัดศีรษะ

Ver también

cheftaine (sc.) décapités (v.) décapitions (v.) décapitiez (v.) décapitai (v.) décapitas (v.) décapitâmes (v.) décapitâtes (v.) décapiteras (v.) décapiterons (v.) décapiterez (v.) décapitasse (v.) décapitasses (v.) décapitassions (v.) décapitassiez (v.) décapitassent (v.) décapiterais (v.) décapiterions (v.) décapiteriez (v.) décapiteraient (v.)