décapiter
verbo
Descomposición silábica
décapiterdel latín decapitare, de caput, «cabeza».
Definiciones
Conjugación
→ Conjugación de "décapiter"Sinónimo
étêter
Antónimo
recapiter
Traducciones
alemán:köpfen
inglés:decapitate
árabe:ضَرَبَ عُنُقَهُ
coreano:목을 베다
danés:halshugge
español:decapitar
griego:αποκεφαλίζω
italiano:decapitare
japonés:打ち首にする
holandés:onthoofden
portugués:degolar
ruso:обезглавливать
tailandés:ตัดศีรษะ
Ver también
cheftaine (sc.) décapités (v.) décapitions (v.) décapitiez (v.) décapitai (v.) décapitas (v.) décapitâmes (v.) décapitâtes (v.) décapiteras (v.) décapiterons (v.) décapiterez (v.) décapitasse (v.) décapitasses (v.) décapitassions (v.) décapitassiez (v.) décapitassent (v.) décapiterais (v.) décapiterions (v.) décapiteriez (v.) décapiteraient (v.)