cultiver

verbo

Decomposição silábica

cultiver

réfection savante de l'ancien français coutiver sur la base du latin cultus (culte, culture) et, plus précisément sur une forme cultivus dérivée de cultio (« culture »). phénomène linguistique de suffixation populaire qui se poursuit encore de nos jours voir culturer et culturationner.

Definições

Conjugação

→ Conjugação de "cultiver"

Traduções

  • alemãoalemão:anbauen
  • inglêsinglês:grow
  • espanholespanhol:cultivar
  • finlandêsfinlandês:viljellä
  • italianoitaliano:coltivare
  • holandêsholandês:verbouwen
  • portuguêsportuguês:cultivar
  • russorusso:культивировать
  • suecosueco:avla

Ver também

culturisme (sc.) cultiviez (v.) cultivas (v.) cultivâmes (v.) cultiverons (v.) cultiverez (v.) cultiveront (v.) cultivasse (v.) cultivasses (v.) cultivât (v.) cultivassions (v.) cultivassiez (v.) cultivassent (v.) cultiverais (v.) cultiverions (v.) cultiveriez (v.) culturalisme (sc.) cultivatrice (sc.) cultivatrice (adj.) culture (sc.)