cultiver
verbo
Decomposição silábica
cultiverréfection savante de l'ancien français coutiver sur la base du latin cultus (culte, culture) et, plus précisément sur une forme cultivus dérivée de cultio (« culture »). phénomène linguistique de suffixation populaire qui se poursuit encore de nos jours voir culturer et culturationner.
Definições
Conjugação
→ Conjugação de "cultiver"Traduções
alemão:anbauen
inglês:grow
espanhol:cultivar
finlandês:viljellä
italiano:coltivare
holandês:verbouwen
português:cultivar
russo:культивировать
sueco:avla
Ver também
culturisme (sc.) cultiviez (v.) cultivas (v.) cultivâmes (v.) cultiverons (v.) cultiverez (v.) cultiveront (v.) cultivasse (v.) cultivasses (v.) cultivât (v.) cultivassions (v.) cultivassiez (v.) cultivassent (v.) cultiverais (v.) cultiverions (v.) cultiveriez (v.) culturalisme (sc.) cultivatrice (sc.) cultivatrice (adj.) culture (sc.)