cultiver
verbo
Descomposición silábica
cultiverrefacción erudita del antiguo francés coutiver basada en el latín cultus (culto, cultura) y, más precisamente, en una forma cultivus derivada de cultio («cultura»). Fenómeno lingüístico de sufijación popular que continúa hasta nuestros días, ver culturer y culturationner.
Definiciones
Conjugación
→ Conjugación de "cultiver"Traducciones
alemán:anbauen
inglés:grow
español:cultivar
finlandés:viljellä
italiano:coltivare
holandés:verbouwen
portugués:cultivar
ruso:культивировать
sueco:avla
Ver también
culturisme (sc.) cultiviez (v.) cultivas (v.) cultivâmes (v.) cultiverons (v.) cultiverez (v.) cultiveront (v.) cultivasse (v.) cultivasses (v.) cultivât (v.) cultivassions (v.) cultivassiez (v.) cultivassent (v.) cultiverais (v.) cultiverions (v.) cultiveriez (v.) culturalisme (sc.) cultivatrice (sc.) cultivatrice (adj.) culture (sc.)