cultiver

verbo

Descomposición silábica

cultiver

refacción erudita del antiguo francés coutiver basada en el latín cultus (culto, cultura) y, más precisamente, en una forma cultivus derivada de cultio («cultura»). Fenómeno lingüístico de sufijación popular que continúa hasta nuestros días, ver culturer y culturationner.

Definiciones

Conjugación

→ Conjugación de "cultiver"

Traducciones

  • alemánalemán:anbauen
  • inglésinglés:grow
  • españolespañol:cultivar
  • finlandésfinlandés:viljellä
  • italianoitaliano:coltivare
  • holandésholandés:verbouwen
  • portuguésportugués:cultivar
  • rusoruso:культивировать
  • suecosueco:avla

Ver también

culturisme (sc.) cultiviez (v.) cultivas (v.) cultivâmes (v.) cultiverons (v.) cultiverez (v.) cultiveront (v.) cultivasse (v.) cultivasses (v.) cultivât (v.) cultivassions (v.) cultivassiez (v.) cultivassent (v.) cultiverais (v.) cultiverions (v.) cultiveriez (v.) culturalisme (sc.) cultivatrice (sc.) cultivatrice (adj.) culture (sc.)