culotté
adjetivoverbo
Descomposición silábica
culottéforma participial de culotter, mismo sentido que culot (« aplomo, audacia excesivos »).
Definición
Ver también
culottant (v.) culottons (v.) culottez (v.) culottent (v.) culottais (v.) culottait (v.) culottions (v.) culottiez (v.) culottaient (v.) culottai (v.) culottas (v.) culotta (v.) culottâmes (v.) culottâtes (v.) culottèrent (v.) culotterai (v.) culotteras (v.) culottera (v.) culotterons (v.) culotterez (v.)