cueillir

дієслово

Складове розкладання

cueillir

du latin colligere (« recueillir, rassembler » voir con- et legere). l'infinitif cueillir doit son radical aux formes accentuées de l'ancienne diphtongue -ue- issue de /ɔ/ ouvert dont la prononciation a évolué jusqu'à /œ/ (pour un exemple semblable voir cor qui a fait cuer en ancien français puis cœur), et sa terminaison -ir à une réfection analogique (d'après le parfait coilli).

Визначення

Кон'югація

→ Кон'югація "cueillir"

Переклади

  • англійськаанглійська:pluck
  • данськаданська:plukke
  • іспанськаіспанська:cortar
  • італійськаіталійська:raccogliere
  • голландськаголландська:wegscheuren
  • португальськапортугальська:tirar
  • шведськашведська:plocka
  • німецьканімецька:abreißen
  • японськаяпонська:捥ぐ

Див. також

cueilleuse (ім.) cueilleur (ім.) recueil (ім.) recueilli (прикм.) cueillions (дієсл.) cueilliez (дієсл.) cueillîtes (дієсл.) cueillerons (дієсл.) cueillerez (дієсл.) cueillisse (дієсл.) cueillisses (дієсл.) cueillit (дієсл.) cueillissions (дієсл.) cueillissiez (дієсл.) cueillerions (дієсл.) cueilleriez (дієсл.) cueilleraient (дієсл.) cueillaison (ім.) cueillette (ім.) recueillement (ім.)