courir
Verb
Silbentrennung
courirvom lateinischen cŭrrĕre, „laufen“. Im Altfranzösischen war der Infinitiv courre (erhalten im Ausdruck chasse à courre), ab dem 14. Jahrhundert durch courir ersetzt, eine analogische Form.
Definitionen
- marine
- chasse
Konjugation
→ Konjugation von "courir"Übersetzungen
dänisch:løbe
finnisch:juosta
griechisch:τρέχω
italienisch:correre
niederländisch:rennen
polnisch:biec
portugiesisch:correr
russisch:бегать
schwedisch:raka
türkisch:koşmak
deutsch:laufen
englisch:run
spanisch:correr
Siehe auch
couru (adj.) couru (v.) courtisanier (adj.) coureur (gn.) courtiser (v.) courage (gn.) coureuse (gn.) court (adj.) court (v.) cours (gn.) cours (gn.) courtisan (gn.) courtisan (gn.) courtisanisme (gn.) courusse (v.) courusses (v.) courussions (v.) courussiez (v.) course (gn.) courrier (gn.)