courber
Konjugation des Verbs "courber"
Indikativ
Präsens
jecourbe
tucourbes
il·elle·oncourbe
nouscourbons
vouscourbez
ils·ellescourbent
Perfekt
j'aicourbé
tu ascourbé
il·elle·on acourbé
nous avonscourbé
vous avezcourbé
ils·elles ontcourbé
Imperfekt
jecourbais
tucourbais
il·elle·oncourbait
nouscourbions
vouscourbiez
ils·ellescourbaient
Plusquamperfekt
j'avaiscourbé
tu avaiscourbé
il·elle·on avaitcourbé
nous avionscourbé
vous aviezcourbé
ils·elles avaientcourbé
Präteritum
jecourbai
tucourbas
il·elle·oncourba
nouscourbâmes
vouscourbâtes
ils·ellescourbèrent
Plusquamperfekt
j'euscourbé
tu euscourbé
il·elle·on eutcourbé
nous eûmescourbé
vous eûtescourbé
ils·elles eurentcourbé
Futur I
jecourberai
tucourberas
il·elle·oncourbera
nouscourberons
vouscourberez
ils·ellescourberont
Futur II
j'auraicourbé
tu aurascourbé
il·elle·on auracourbé
nous auronscourbé
vous aurezcourbé
ils·elles aurontcourbé
Konjunktiv
Präsens
jecourbe
tucourbes
il·elle·oncourbe
nouscourbions
vouscourbiez
ils·ellescourbent
Präteritum
que j'aiecourbé
que tu aiescourbé
qu'il·elle·on aitcourbé
que nous ayonscourbé
que vous ayezcourbé
qu'ils·elles aientcourbé
Imperfekt
jecourbasse
tucourbasses
il·elle·oncourbât
nouscourbassions
vouscourbassiez
ils·ellescourbassent
Plusquamperfekt
que j'eussecourbé
que tu eussescourbé
qu'il·elle·on eûtcourbé
que nous eussionscourbé
que vous eussiezcourbé
qu'ils·elles eussentcourbé
Konditional
Präsens
jecourberais
tucourberais
il·elle·oncourberait
nouscourberions
vouscourberiez
ils·ellescourberaient
Präteritum 1. Form
j'auraiscourbé
tu auraiscourbé
il·elle·on auraitcourbé
nous aurionscourbé
vous auriezcourbé
ils·elles auraientcourbé
Präteritum 2. Form
j'eussecourbé
tu eussescourbé
il·elle·on eûtcourbé
nous eussionscourbé
vous eussiezcourbé
ils·elles eussentcourbé
Imperativ
Präsens
tucourbe
nouscourbons
vouscourbez
Präteritum
aiecourbé
ayonscourbé
ayezcourbé
Partizip
Präsens
présentcourbant
Präteritum
présentcourbée
passécourbé