chatouiller

verbo

Descomposición silábica

chatouiller

del antiguo francés catoiller, catouller, catoullance («cosquilleo»). ver ca- y touiller; o de una onomatopeya k-t-l que expresa el cosquilleo, relacionado con kitzeln en alemán, kietelen en neerlandés.

Definiciones

Conjugación

→ Conjugación de "chatouiller"

Traducciones

  • alemánalemán:kitzeln
  • inglésinglés:tickle
  • árabeárabe:دغدغ‬
  • chinochino:胳肢
  • danésdanés:kildre
  • españolespañol:cosquillear
  • finlandésfinlandés:kutittaa
  • griegogriego:γαργαλώ
  • hindihindi:गुदगुदाना
  • italianoitaliano:stuzzicare
  • japonésjaponés:擽る
  • holandésholandés:kriebelen
  • polacopolaco:łaskotać
  • portuguésportugués:titilar
  • rusoruso:щекотать
  • suecosueco:kittla

Ver también

chatouille (sc.) chatouillé (v.) chatouillais (v.) chatouillions (v.) chatouilliez (v.) chatouillai (v.) chatouillas (v.) chatouillâmes (v.) chatouillâtes (v.) chatouillerai (v.) chatouilleras (v.) chatouillerons (v.) chatouillerez (v.) chatouilleront (v.) chatouillasse (v.) chatouillasses (v.) chatouillassions (v.) chatouillassiez (v.) chatouillassent (v.) chatouillerais (v.)