carguer
Konjugation des Verbs "carguer"
Indikativ
Präsens
jecargue
tucargues
il·elle·oncargue
nouscarguons
vouscarguez
ils·ellescarguent
Perfekt
j'aicargué
tu ascargué
il·elle·on acargué
nous avonscargué
vous avezcargué
ils·elles ontcargué
Imperfekt
jecarguais
tucarguais
il·elle·oncarguait
nouscarguions
vouscarguiez
ils·ellescarguaient
Plusquamperfekt
j'avaiscargué
tu avaiscargué
il·elle·on avaitcargué
nous avionscargué
vous aviezcargué
ils·elles avaientcargué
Präteritum
jecarguai
tucarguas
il·elle·oncargua
nouscarguâmes
vouscarguâtes
ils·ellescarguèrent
Plusquamperfekt
j'euscargué
tu euscargué
il·elle·on eutcargué
nous eûmescargué
vous eûtescargué
ils·elles eurentcargué
Futur I
jecarguerai
tucargueras
il·elle·oncarguera
nouscarguerons
vouscarguerez
ils·ellescargueront
Futur II
j'auraicargué
tu aurascargué
il·elle·on auracargué
nous auronscargué
vous aurezcargué
ils·elles aurontcargué
Konjunktiv
Präsens
jecargue
tucargues
il·elle·oncargue
nouscarguions
vouscarguiez
ils·ellescarguent
Präteritum
que j'aiecargué
que tu aiescargué
qu'il·elle·on aitcargué
que nous ayonscargué
que vous ayezcargué
qu'ils·elles aientcargué
Imperfekt
jecarguasse
tucarguasses
il·elle·oncarguât
nouscarguassions
vouscarguassiez
ils·ellescarguassent
Plusquamperfekt
que j'eussecargué
que tu eussescargué
qu'il·elle·on eûtcargué
que nous eussionscargué
que vous eussiezcargué
qu'ils·elles eussentcargué
Konditional
Präsens
jecarguerais
tucarguerais
il·elle·oncarguerait
nouscarguerions
vouscargueriez
ils·ellescargueraient
Präteritum 1. Form
j'auraiscargué
tu auraiscargué
il·elle·on auraitcargué
nous aurionscargué
vous auriezcargué
ils·elles auraientcargué
Präteritum 2. Form
j'eussecargué
tu eussescargué
il·elle·on eûtcargué
nous eussionscargué
vous eussiezcargué
ils·elles eussentcargué
Imperativ
Präsens
tucargue
nouscarguons
vouscarguez
Präteritum
aiecargué
ayonscargué
ayezcargué
Partizip
Präsens
présentcarguant
Präteritum
présentcarguée
passécargué