carguer

Konjugation des Verbs "carguer"

Indikativ

Präsens

jecargue
tucargues
il·elle·oncargue
nouscarguons
vouscarguez
ils·ellescarguent

Perfekt

j'aicargué
tu ascargué
il·elle·on acargué
nous avonscargué
vous avezcargué
ils·elles ontcargué

Imperfekt

jecarguais
tucarguais
il·elle·oncarguait
nouscarguions
vouscarguiez
ils·ellescarguaient

Plusquamperfekt

j'avaiscargué
tu avaiscargué
il·elle·on avaitcargué
nous avionscargué
vous aviezcargué
ils·elles avaientcargué

Präteritum

jecarguai
tucarguas
il·elle·oncargua
nouscarguâmes
vouscarguâtes
ils·ellescarguèrent

Plusquamperfekt

j'euscargué
tu euscargué
il·elle·on eutcargué
nous eûmescargué
vous eûtescargué
ils·elles eurentcargué

Futur I

jecarguerai
tucargueras
il·elle·oncarguera
nouscarguerons
vouscarguerez
ils·ellescargueront

Futur II

j'auraicargué
tu aurascargué
il·elle·on auracargué
nous auronscargué
vous aurezcargué
ils·elles aurontcargué

Konjunktiv

Präsens

jecargue
tucargues
il·elle·oncargue
nouscarguions
vouscarguiez
ils·ellescarguent

Präteritum

que j'aiecargué
que tu aiescargué
qu'il·elle·on aitcargué
que nous ayonscargué
que vous ayezcargué
qu'ils·elles aientcargué

Imperfekt

jecarguasse
tucarguasses
il·elle·oncarguât
nouscarguassions
vouscarguassiez
ils·ellescarguassent

Plusquamperfekt

que j'eussecargué
que tu eussescargué
qu'il·elle·on eûtcargué
que nous eussionscargué
que vous eussiezcargué
qu'ils·elles eussentcargué

Konditional

Präsens

jecarguerais
tucarguerais
il·elle·oncarguerait
nouscarguerions
vouscargueriez
ils·ellescargueraient

Präteritum 1. Form

j'auraiscargué
tu auraiscargué
il·elle·on auraitcargué
nous aurionscargué
vous auriezcargué
ils·elles auraientcargué

Präteritum 2. Form

j'eussecargué
tu eussescargué
il·elle·on eûtcargué
nous eussionscargué
vous eussiezcargué
ils·elles eussentcargué

Imperativ

Präsens

tucargue
nouscarguons
vouscarguez

Präteritum

aiecargué
ayonscargué
ayezcargué

Partizip

Präsens

présentcarguant

Präteritum

présentcarguée
passécargué