caille

proper nouncommon nounverb

Syllable Decomposition

caille

(early 12th century) from Old French quaille, from Latin quaccola (Reichenau glosses, 8th century), borrowed from Frankish kwakila (cf. Flemish kwakkel), derived from the intersection of kwak "cacaban" and hwahtila "quail", itself continued by the regional Dutch wachtel and related to the German wachtel.

Definitions

ornithologie
ornithologie

Synonyms

racaillecanaillecrapulefripouille

Plural

cailles

Hyperonyms

oiseauGalliformesphasianidé

Hyponyms

Translations

  • germangerman:Wachtel
  • englishenglish:quail
  • koreankorean:메추라기
  • spanishspanish:codorniz
  • greekgreek:ορτύκι
  • italianitalian:quaglia
  • japanesejapanese:
  • dutchdutch:kwartel
  • portugueseportuguese:codorna
  • russianrussian:перепел; перепелка

See also

caille (v.) cailles (v.) cailleter (v.) caillement (cn.) caillage (cn.) cailler (v.) Caille (pn.) cailletage (cn.) caillette (cn.) coturnisme (cn.)