branché
adjetivoverbo
Descomposición silábica
branchéparticipio pasado adjetivado de brancher.
Definición
Ver también
branchions (v.) branchiez (v.) branchas (v.) branchâmes (v.) branchâtes (v.) branchèrent (v.) brancherai (v.) brancherons (v.) brancheront (v.) branchasse (v.) branchasses (v.) branchât (v.) branchassions (v.) branchassiez (v.) branchassent (v.) brancherais (v.) brancherions (v.) brancheriez (v.) brancher (v.) branché (adj.)