bouillir
verbo
Decomposição silábica
bouillirdu latin bullire (« bouillonner, bouillir ») qui, en italie et en gaule, a supplanté fervēre, « bouillir », conservé en ibérie et roumanie : es hervir, portugais ferver, roumain a fierbe.
Definições
- cuisine
- œnologie
Conjugação
→ Conjugação de "bouillir"Traduções
alemão:wallen
inglês:boil
dinamarquês:koge
espanhol:bullir
finlandês:kiehua
italiano:bollire
holandês:zieden
português:bulir
sueco:koka
Ver também
bouiller (v.) boulinier (sc.) bouillier (sc.) bouleuse (sc.) boule (sc.) boulot (adj.) boulage (sc.) bouleur (sc.) rebouillir (v.) bouillu (adj.) bouillît (v.) bouillîmes (v.) bouillîtes (v.) bouillirent (v.) bouillirai (v.) bouilliras (v.) bouillirez (v.) bouilliront (v.) bouillisse (v.) bouillisses (v.)