bouillir
verbe
Décomposition syllabique
bouillirdu latin bullire (« bouillonner, bouillir ») qui, en italie et en gaule, a supplanté fervēre, « bouillir », conservé en ibérie et roumanie : es hervir, portugais ferver, roumain a fierbe.
Définitions
- cuisine
- œnologie
Conjugaison
→ Conjugaison de « bouillir »Traductions
allemand:wallen
anglais:boil
danois:koge
espagnol:bullir
finnois:kiehua
italien:bollire
néerlandais:zieden
portugais:bulir
suédois:koka
Voir aussi
bouiller (v.) boulinier (nc.) bouillier (nc.) bouleuse (nc.) boule (nc.) boulot (adj.) boulage (nc.) bouleur (nc.) rebouillir (v.) bouillu (adj.) bouillît (v.) bouillîmes (v.) bouillîtes (v.) bouillirent (v.) bouillirai (v.) bouilliras (v.) bouillirez (v.) bouilliront (v.) bouillisse (v.) bouillisses (v.)