bilingue

прикметник

Складове розкладання

bilingue

. du latin bilinguis, lui-même dérivé du grec δίγλωσσος. au xiiie siècle, est utilisé avec le sens de « menteur ».

Визначення

Множина

bilingues

Переклади

  • німецьканімецька:zweisprachig
  • англійськаанглійська:bilingual
  • іспанськаіспанська:bilingüe
  • фінськафінська:kaksikielinen
  • грецькагрецька:δίγλωσσος
  • італійськаіталійська:bilingue
  • голландськаголландська:tweetalig
  • польськапольська:dwujęzyczny
  • турецькатурецька:ikidilli

Див. також

unilingue (прикм.) bilinguiser (дієсл.) glossien (прикм.) monolingue (прикм.) monolingue (ім.) langue (ім.) langage (ім.) polyglotte (прикм.) polyglotte (ім.) multilingue (прикм.) langagier (прикм.) langagier (ім.) plurilingue (прикм.) plurilinguisme (ім.) bilingues (прикм.) translinguisme (ім.) unilinguisme (ім.) glossite (ім.) languette (ім.) lingual (прикм.)