avertir
Konjugation des Verbs "avertir"
Indikativ
Präsens
jeavertis
tuavertis
il·elle·onavertit
nousavertissons
vousavertissez
ils·ellesavertissent
Perfekt
j'aiaverti
tu asaverti
il·elle·on aaverti
nous avonsaverti
vous avezaverti
ils·elles ontaverti
Imperfekt
jeavertissais
tuavertissais
il·elle·onavertissait
nousavertissions
vousavertissiez
ils·ellesavertissaient
Plusquamperfekt
j'avaisaverti
tu avaisaverti
il·elle·on avaitaverti
nous avionsaverti
vous aviezaverti
ils·elles avaientaverti
Präteritum
jeavertis
tuavertis
il·elle·onavertit
nousavertîmes
vousavertîtes
ils·ellesavertirent
Plusquamperfekt
j'eusaverti
tu eusaverti
il·elle·on eutaverti
nous eûmesaverti
vous eûtesaverti
ils·elles eurentaverti
Futur I
jeavertirai
tuavertiras
il·elle·onavertira
nousavertirons
vousavertirez
ils·ellesavertiront
Futur II
j'auraiaverti
tu aurasaverti
il·elle·on auraaverti
nous auronsaverti
vous aurezaverti
ils·elles aurontaverti
Konjunktiv
Präsens
jeavertisse
tuavertisses
il·elle·onavertisse
nousavertissions
vousavertissiez
ils·ellesavertissent
Präteritum
que j'aieaverti
que tu aiesaverti
qu'il·elle·on aitaverti
que nous ayonsaverti
que vous ayezaverti
qu'ils·elles aientaverti
Imperfekt
jeavertisse
tuavertisses
il·elle·onavertît
nousavertissions
vousavertissiez
ils·ellesavertissent
Plusquamperfekt
que j'eusseaverti
que tu eussesaverti
qu'il·elle·on eûtaverti
que nous eussionsaverti
que vous eussiezaverti
qu'ils·elles eussentaverti
Konditional
Präsens
jeavertirais
tuavertirais
il·elle·onavertirait
nousavertirions
vousavertiriez
ils·ellesavertiraient
Präteritum 1. Form
j'auraisaverti
tu auraisaverti
il·elle·on auraitaverti
nous aurionsaverti
vous auriezaverti
ils·elles auraientaverti
Präteritum 2. Form
j'eusseaverti
tu eussesaverti
il·elle·on eûtaverti
nous eussionsaverti
vous eussiezaverti
ils·elles eussentaverti
Imperativ
Präsens
tuavertis
nousavertissons
vousavertissez
Präteritum
aieaverti
ayonsaverti
ayezaverti
Partizip
Präsens
présentavertissant
Präteritum
présentavertie
passéaverti