articuler

verbo

Descomposición silábica

articuler

del latín articulare («dar articulaciones», «separar», «dividir», «distinguir», «pronunciar claramente», «articular»), relacionado con articulus («articulación», «artículo», «pronombre»), a su vez diminutivo de artus («articulación»).

Definiciones

droit

Conjugación

→ Conjugación de "articuler"

Traducciones

  • inglésinglés:articulate
  • españolespañol:articular
  • griegogriego:προφέρω
  • suecosueco:uppställa i punkter

Ver también

articulés (v.) articulons (v.) articulais (v.) articulions (v.) articuliez (v.) articulas (v.) articulâmes (v.) articulâtes (v.) articulèrent (v.) articulerai (v.) articuleras (v.) articulera (v.) articulerons (v.) articulerez (v.) articuleront (v.) articulasse (v.) articulasses (v.) articulât (v.) articulassions (v.) articulassiez (v.)