articuler
verbo
Descomposición silábica
articulerdel latín articulare («dar articulaciones», «separar», «dividir», «distinguir», «pronunciar claramente», «articular»), relacionado con articulus («articulación», «artículo», «pronombre»), a su vez diminutivo de artus («articulación»).
Definiciones
- droit
Conjugación
→ Conjugación de "articuler"Traducciones
inglés:articulate
español:articular
griego:προφέρω
sueco:uppställa i punkter
Ver también
articulés (v.) articulons (v.) articulais (v.) articulions (v.) articuliez (v.) articulas (v.) articulâmes (v.) articulâtes (v.) articulèrent (v.) articulerai (v.) articuleras (v.) articulera (v.) articulerons (v.) articulerez (v.) articuleront (v.) articulasse (v.) articulasses (v.) articulât (v.) articulassions (v.) articulassiez (v.)