articuler
verb
Syllable Decomposition
articulerfrom Latin articulare ('to give articulations', 'to separate', 'to divide', 'to distinguish', 'to pronounce distinctly', 'to articulate'), related to articulus ('articulation', 'article', 'pronoun') itself a diminutive of artus ('joint').
Definitions
- droit
Conjugation
→ Conjugation of "articuler"Translations
english:articulate
spanish:articular
greek:προφέρω
swedish:uppställa i punkter
See also
articulés (v.) articulons (v.) articulais (v.) articulions (v.) articuliez (v.) articulas (v.) articulâmes (v.) articulâtes (v.) articulèrent (v.) articulerai (v.) articuleras (v.) articulera (v.) articulerons (v.) articulerez (v.) articuleront (v.) articulasse (v.) articulasses (v.) articulât (v.) articulassions (v.) articulassiez (v.)