articuler

verb

Syllable Decomposition

articuler

from Latin articulare ('to give articulations', 'to separate', 'to divide', 'to distinguish', 'to pronounce distinctly', 'to articulate'), related to articulus ('articulation', 'article', 'pronoun') itself a diminutive of artus ('joint').

Definitions

droit

Conjugation

→ Conjugation of "articuler"

Translations

  • englishenglish:articulate
  • spanishspanish:articular
  • greekgreek:προφέρω
  • swedishswedish:uppställa i punkter

See also

articulés (v.) articulons (v.) articulais (v.) articulions (v.) articuliez (v.) articulas (v.) articulâmes (v.) articulâtes (v.) articulèrent (v.) articulerai (v.) articuleras (v.) articulera (v.) articulerons (v.) articulerez (v.) articuleront (v.) articulasse (v.) articulasses (v.) articulât (v.) articulassions (v.) articulassiez (v.)