Martine

sustantivo propioverbo

Descomposición silábica

martine

du latin martina , forme féminine de martin.

Definición

Ver también

martiné (sc.) martine (v.) martiner (v.) martines (v.) martinée (v.) martinées (v.) martinant (v.) martinons (v.) martinent (v.) martinais (adj.) martinais (v.) martinait (v.) martinions (v.) martiniez (v.) martinaient (v.) martinai (v.) martinas (v.) martina (v.) martinâmes (v.) martinâtes (v.)