Martinsustantivo comúnsustantivo propiosustantivo propiosustantivo propiosustantivo propioDescomposición silábicamartinEtimologíaexpandirdu latin martinus (de mars). le nom de famille vient du prénom.Definición1. Martin-bâton, martin-bâton.expandirUn petit bout d'oreille échappé par malheurVer tambiénmartinet (sc.) Martin (sp.) Martin (sp.) Martin (sp.)