Laurent

sustantivo propioverbo

Descomposición silábica

laurent

del latín laurentius, derivado de laurus ('laurel'), 'el que lleva el laurel', en referencia a la corona de laurel con la que se coronaba a los poetas y generales victoriosos en la época romana.

Definición

Traducciones

  • alemánalemán:Laurenz
  • inglésinglés:Larry
  • danésdanés:Lars
  • españolespañol:Lorenzo
  • finlandésfinlandés:Lauri
  • griegogriego:Λαυρέντιος
  • italianoitaliano:Lorenzo
  • holandésholandés:Laurens
  • polacopolaco:Wawrzyniec
  • portuguésportugués:Lourenço
  • rusoruso:Лаврентий
  • suecosueco:Lars
  • ucranianoucraniano:Лаврентiй

Ver también

Laurence (sp.) Laure (sp.) laurée (v.) lauré (v.) laurer (v.) laurées (v.) laurant (v.) laurons (v.) laurez (v.) laurent (v.) laurais (v.) laurait (v.) laurions (v.) lauriez (v.) lauraient (v.) laurai (v.) lauras (v.) laura (v.) laurâmes (v.) laurâtes (v.)